Het misbruik voorbij

“Ik denk dat ik depressief ben” zijn één van haar eerste woorden. Fragiel zit ze tegenover mij, bijna onzichtbaar en uiterst kwetsbaar. Ik weet van het misbruik, al heeft ze het mij nog niet verteld. We beginnen met een stukje opbouwwerk, positieve gedachtes, focus verleggen naar fijne dingen, weer een stukje kracht voelen en wat in rust komen.

Bang voor aanraking

Dan komen er scheurtjes in haar pantser, het verdriet en het misbruik worden meer voelbaar. Dapper slikt ze het nog weg. Ik raak haar hand aan. Verschrikt trekt ze terug. “Ik ben bang voor aanraking” zegt ze. Ik vraag haar of dat echt waar is. En of ze met mij een experiment wil doen. Ze is dapper en gaat akkoord. We spreken af dat ze ‘stop’ kan zeggen. Ik ga achter haar staan en pak haar schouders beet. Zachtjes masseer ik haar schouders, ze verstijft maar zegt geen stop. Ik masseer verder en sla mijn armen om haar heen, ze verstijft nog meer. Ik wieg haar zachtjes heen en weer. Haar hele lichaam komt in een vluchtreactie. Ze wil vluchten, weg rennen, schreeuwen, zich verstoppen maar ze blijft als aan de grond genageld op haar stoel zitten. De tranen lopen over haar wangen en ze zegt geen stop. Ik voel haar lichaam in totale stress in mijn armen. Ik voel hoe ze gaat transpireren en het vreselijk warm krijgt. Dan gaat haar hele lichaam shaken,  maar ze zegt geen stop dus ik houd haar vast. En juist wanneer je denkt dat er geen ergere stressreactie kan komen, gebeurt er iets anders. Ze ontspant, haar temperatuur daalt en heel lichtjes merk ik een ontspanning. Zachtjes aai ik haar hoofd, ze laat haar hoofd  hangen en legt het tegen mijn schouder. Ook haar rug komt in ontspanning en bolt zich naar mij toe in plaats van van mij vandaan. Ze komt beetje bij beetje in overgave en dan komt er een heel zachtjes huilen. Ik wieg haar verder en ze verzacht nog meer. Na enige tijd laat ik haar los en ga weer tegenover haar zitten. We kijken elkaar aan en in de stilte die volgt, wordt meer gezegd dan woorden ooit kunnen bereiken. Dan vraag ik haar hoe het is. Ze zegt: “heel apart, ik was zo bang en ik kon helemaal geen stop  meer zeggen. Ik voelde zo’n angst en het leek wel of die angst verdween en ik voelde eigenlijk een voor mij ongekende rust komen”.

Ik leg haar uit dat ze door de angst is gegaan. Angst kan heel concreet voelbaar zijn. Je kunt er door achtervolgd worden. Maar wanneer  je in de angst stapt en hem toelaat,  verdwijnt hij. Wanneer er acuut gevaar is, kan angst een oproep tot actie zijn. Echter wanneer je angst vast houdt, wordt het een illusie. Ik vraag haar of het nog klopt het dat ze bang is voor aanraking. Verlegen lacht ze en zegt:” Het was ook wel prettig”. We ronden we de sessie af. Bij de deur keert ze zich om en vraagt “Mag ik een knuffel?” en natuurlijk krijgt ze haar knuffel. Beide blij met deze doorbraak zeggen we elkaar gedag.

Overtuigingen

We gaan verder in het proces en we stuiten op allerlei overtuigingen die ze heeft opgebouwd. “Ik ben niet goed genoeg, ik ben het niet waard, het is onveilig, ik mag er niet zijn.” Vanuit deze overtuigingen is ze in het leven gaan staan en haar gedrag kwam voort uit deze overtuigingen. Deze overtuigingen zag zij in haar buitenwereld dus ook steeds bevestigd, waardoor haar gedachtes dus ook steeds negatiever werden en de overtuigingen dieper in haar geworteld raakten. En als je zo in het leven staat, wordt je inderdaad depressief. Bij het afpellen  van de overtuigingen ontdekten we dat deze gevormd waren door haar ervaringen. De daders hebben haar dit gevoel gegeven en zij heeft het aangepakt en beet gehouden, terwijl feitelijk de daders haar op dit moment geen geweld meer aan doen. Ze leeft dus nog steeds in de  onveiligheid van toen en leeft daarmee het verhaal van de daders. Hoog tijd dus om nieuwe overtuigingen aan te nemen, om een nieuw verhaal te gaan schrijven. De daders hadden geen gelijk. Ze is wel goed genoeg en  het waard. Het is veilig en ze mag er zijn. Op allerlei ervaringsgerichte manieren werken we aan het aan nemen van nieuwe overtuigingen. Ze schildert zichzelf en schrijft daarbij haar nieuwe overtuigingen en iedere dag spreekt ze deze uit.

Ik laat haar letterlijk uit haar oude overtuigingen breken door met kussens een muur te maken van haar oude overtuigingen, er dwars door heen te breken en in nieuwe overtuigingen te stappen. Ze groeit en komt anders in het leven te staan. Er komt een nieuwe basis. Een basis van veiligheid en er mogen zijn.

Misbruik opnieuw beleven

Vervolgens gaan we de echte triggers aanpakken. Ik weet inmiddels dat ze dapper is, dus nodig ik haar uit om het misbruik opnieuw te ervaren. Haar lichaam komt in een stressreactie, het gaat shaken en de tranen rollen over haar wangen. Ik houd haar uit het denken, want het denken wil haar verdriet vastpakken en groter maken. Het denken wil haar doen geloven dat ze door deze ervaring voor altijd beschadigt is. Terwijl ik haar nu laat voelen dat ze heel is. Ze is heel alleen ze was vergeten hoe dat voelt.Op het hoogtepunt van de stress komt ook nu de ontspanning. De ervaring kan vertrekken en langzaam ebt hij weg. Ze ervaart rust, liefde en heelheid. Dit heeft ze zo lang niet mee gemaakt. Weer komen er tranen maar nu van geluk.

Andere gevoelens opruimen

Nu ze weer in contact is gekomen met haar authentieke zelf, mogen er ook andere gevoelens opgeruimd worden. Gevoelens van schuld, schaamte en boosheid.  Hoewel ze heel goed weet dat ze hier als klein meisje niks aan kon doen, hoort ze toch een stem die boos is dat ze het heeft laten gebeuren. Dus we gaan aan de gang met vergeven.  Vergeving betekent niet het goed praten, maar door te vergeven kom jezelf in vrijheid. Ze vergeeft zichzelf.  We doen ook oefeningen om grenzen te stellen en ik zie een vrouw die in haar kracht komt en de regie  over haar leven neemt. Dan is er nog de boosheid naar haar moeder. Zij wist van het misbruik en stopte het in de doofpot. Ze kon haar dochter niet beschermen. Ook deze gevoelens zitten nog in haar lichaam. We gaan ook hier aan de gang met vergeving.  De vrouw vergeeft haar moeder. Ditzelfde ritueel herhalen we naar de daders. De vrouw wordt vrij van haar verleden en komt in zachtheid en vrijheid, in eerste instantie naar zichzelf.

Er zijn nog een aantal gedragingen op het gebied van seksualiteit die voortkomen vanuit de misbruik ervaring. We veranderen wat ze heeft opgeslagen op het niveau van zien, horen, voelen, denken en het energetisch niveau. Ook doen we een stukje EMDR om weer neutraal in het nu te komen. We bekijken de hele gebeurtenis vanuit het grotere geheel en ze begrijpt dat ze deze dingen heeft mee gemaakt om te groeien, dat het haar gevormd heeft tot wie ze nu is. Dat het haar levenslessen waren,  om terug te komen bij zichzelf, wie zij ten diepste is. Dat ze zichzelf heeft gereset en daarmee de regie neemt over wie zij ten diepste is.

Gedicht

Angst

Al zoo veel stappen gezet

En toch….

Nog niet klaar

Er was nog angst

En niet zomaar angst

Een angst die veel groter leek dan ik

Angst waarvoor ik de benen wilde nemen

Maar……

Het was angst die toch een illusie bleek

Een opgeklopt stukje ego

Wat ontmaskerd en getransformeerd is

Ik ging er dwars doorheen

en het hield geen stand

het is veranderd in vrijheid

en geankerd in liefde

En met trots zeg ik mezelf

Well done

Reacties van vrouwen waarmee ik gewerkt heb.

“Een half jaar geleden betrad ik de praktijk van Margo. Niet zomaar een praktijk, maar één die huiselijk aanvoelt. Ik werd ontvangen door een warme liefdevolle vrouw, waarbij ik mij in het begin  ‘naakt’ voelde. Ik vertelde Margo over het misbruik in mijn kindertijd en zij hielp mij terug te gaan naar deze ervaring. Ik zag de beelden en ervaarde het opnieuw. Ik durfde het toe te laten. Op het moment dat ik het toeliet stond Margo op van haar stoel en kwam achter mij staan. Ze pakte mij vast. Daarmee gebeurde er veel. Ik voelde veiligheid, geborgenheid, warmte en liefde. Zo intens en intiem, waar ik zo bang voor was geworden kon ik toe laten”

“Door de goede klik tussen Margo en mij durfde ik dit toe te laten”

“Margo heeft mij op een hele mooie en prettige manier hierbij geholpen, dit gevoel gaat voorbij woorden”

“Ik ben intens dankbaar voor deze warme, liefdevolle begeleiding van een top coach/therapeut

“Jij ging door waar anderen stopten”

“In het begin van de therapie was ik heel nerveus. Omdat ik me kwetsbaar voelde en bang. Om geholpen te worden  zou ik me ‘bloot’ moeten geven en moeten toegeven dat het helemaal niet zo goed met mij ging, zoals voor de buitenwereld wel leek. Eigenlijk schaamde ik me. Dat ik geestelijk en lichamelijk al ver over mijn grenzen was en niet meer wist hoe ik daar mee om moest gaan heb ik inmiddels begrepen. Ik leefde echt op de automatische piloot. Door de pijn te voelen kon het veranderen en vertrekken”

“Margo liet mij ervaren dat ik heel ben en jaren leefde ik in de misvatting dat ik beschadigd ben.”